Hep seni anlatasım var!

Oğlumun ilk vesikalık resmi. : ))

Anne olmak bu olsa gerek, kiminle konuşsam hep oğlumdan bahsetmek, onu anlatmak istiyorum.

Dün babasıyla 5 dakika diye çıktılar evden, 1 saat sonra döndüler, nasıl özlemişim, 20 dakikada bir aradım, ne yapıyor, acıktı mı, su verdin mi? Irmak kenarına gitmişler, ağaçtan olta yapmış babası, balık tutmuş, istavrit. İstavritttçii, nerdesin diye de bağırıp durdu eve gelince. Irmağa taş atmış, çocuklar girmiş yüzmüş, onları anlattı bana.  En güzeli, arabadan inip, ayağıma sarıldı, "canım annem" dedi bana. : )) Mutluluğumun tarifi yok.

Aslında ayrı bir başlık ister bu konu ama artık ne yemek istediğini biliyor. Cumartesi ve pazar evde olduğum için kahvaltıyı beraber hazırlıyoruz. Kahvaltı malzemelerimizi alıp dışarı gidecektik. "Anne köfte yap bana" dedi.  : )) Et-tavuk olsun benim paşaya, severek yiyor. Dondurma kutularına bir-kaç tane yapıp dondurucuya atıyorum, böyle zamanlarda kurtarıcım oluyor.

Milupa'nın meyve pürelerinden alıyorum, dışarı çıkarken çantasına koyuyorum, ara öğün olarak yediriyorum. Evdeyken meyve püresini hazırlıyorum ama her zaman dışarıda hazırlama imkanı olmuyor.

Dün akşam, almış eline, "anne bana bundan yedir" dedi. : ))

Birazdan yanına gideceğim, yeni bir park keşfedip, onunla oyunlar oynamak istiyorum. Kepçesiyle kum taşırız, küreğiyle tırmığıyla ona yardım ederim. : ))