Sabah uyandık, Kuzey'i aldım kucağıma seviyorum, aşkım, sevgilim, bitanem'lerle dolu cümleler kuruyorum. "Anne, ben senin aşkın değilim, oğlunum" diyor..
Dün akşam kızdırdı beni, oyuncaklarını duvarlara atıyor. Bronşit dolayısıyla kullandığı ilaçların yan etkisi ve içine girip de çıkamadığımız 2 yaş sendromunun da etkisi var tabii bu atma eyleminde.
"Ben senin arkadaşın değilim artık!" dedim. Yemek saatinden sonra bazı akşamlar arkadaşı oluyorum onun, oyun arkadaşı. İçten içe üzüldü sanırım akşamki cümleme, sabah aldı ifademi. : ))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Merhaba,
Hoşgeldiniz bloğuma..
Size hitap edebilmem için Adsız kısmına isim yazmalısınız. ; )