Son günlerde ben

Kafam olmuş bi dünya modunda geziyorum. Yürüyüş ve yediklerime az biraz dikkat ederek vermeye çalıştığım kilolarımın bir kısmını hiç bir şey yapmadan stres sayesinde verdim.

Oğlum doğup işe başladığım süreçten bu yana bakıcı krizlerimiz bitmedi. Kreşe vermek istiyorum, yaşı dolayısıyla özel kreş olmak zorunda, astarı yüzünü geçiyor.

İkinci başlayan bakıcı ablası hamileliği dolayısıyla ayrılmak zorunda kaldı. Tek bir günümüzde bile karşılıklı yüzümüz asılmadı. Halen hamileliğinin son günleri olmasına rağmen oğluma geçici olarak bakıyor. Kaç görüşme yaptım saymadım. Gelen çocuğuyla gelmek istiyor evde soba yakmam hiç değilse diyerek, başka birine tamam bu sefer oldu diyorum, okuma yazma bilmediğini öğreniyorum, en uç noktası ise 6 yaşındaki oğlunu benim oğlumu evde uyurken bırakıp, okula bırakabilirim dimi diyen bayanda yaşadım. Bunu soran kişi benim oğluma bakamaz, saatlik bile emanet alamaz. İşin ilginç yanı çocuk gelişimi mezunu, diğerleri de öyledir demiyorum yanlış anlaşılmasın.

Allah hayırlı insanlarla karşılaştırsın inşallah hepimizi.

Pişmeden önceki hali.

Mevsim dolayısıyla herşey bahçeden. Hatta bazen tüketemiyorum bile hepsini. Kabak mücveri yaptım en son. kızartma halinde ağır olur diye tepsiyle fırında pişirdim, bu halini daha çok sevdim. 

Patlıcanlar da çoktu, akrabalarım sağolsun getiriyorlar. Domatesle patlıcanları biraz haşlayıp soğuyunca dondurucu poşetlerine koydum. Kışın lazım olacak, belki kışa bile kalmaz. : )

Halen oğluma bir abla bulamadık, elimde ilanlar, asıyorum uygun yerlere. Kaç kişi aradı ama uygun kişi henüz yok. Dua edin oğlum için. 

Yarın ramazan ayının ilk günü. Şimdiden hayırlara vesile olmasını, tuttuğumuz oruçların kabul olmasını diliyorum.