Kuzeyim 14 aylık..
Her anı ayrı bir keyif, dolu dolu geçen 14 ay geride kaldı..
Kelimeler gittikçe çoğalıyor. Soru cevap şeklinde ne istediğini, ne yapmaya çalıştığını anlıyorum.
9.dişi yolda. Babasından geçen grip mikrobu en son oğlumu da buldu. 2 hafta sürdü. şimdi daha iyi Allah'a şükür. giden kilolarını geri almaya çalışıyoruz.
Başlığı 14.5 ay diye değiştirmem lazım aslında. pek bişey kalmadı bu ayın bitmesine..
attım, attın, düştü, gitti, nerde, bitti, yok, hala, ali, dede.. bunlar aklıma gelen ilk kelimeler..
Bakıcı ablasının ardından deli gibi ağlıyor. her aksam aynı senaryo. bu durum beni mutlu ediyor. zira, oğluma güzel, iyi baktığının göstergesidir.
Koltuklara tırmanmak favorisi. Omzuma dokunup eğilip öpmesi ise beni o kadar mutlu ediyor ki.. Tarifi yok bu mutluluğun.. ( Allah dileyen herkese nasip etsin insallah..)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Merhaba,
Hoşgeldiniz bloğuma..
Size hitap edebilmem için Adsız kısmına isim yazmalısınız. ; )