 |
| Kuzen dayanışması |
Kuzey bilmem kaçıncı kez bronşit oldu, bu sefer fazladan öksürük nöbetleri de ilave oldu, gece uykusu nedir unutturan türden. Aliş'le sıraya koyduk, dün gece saydım, bakma sırası bendeydi, 8 kez uyandı, her birinde ortalama yarım saat salladım, normalde sallanmak istemez yatağında. İşe gelirken kaçarcasına geldim. : ))
Havaların ısındığının Kuzey de farkında, hep dışarıda olmak istiyor. Evin değerini bu aylarda anlıyorum. Onun dışında her kış taşınma hayalleri kurarım, sonra bu aylarda vazgeçer, bahçe düzenleme-tadilat işlerine başlarım her sene. Beni tanıyanlar alışmıştır bu duruma sanırım. : ))
Miss gibi kokuyor bahçe. Resimdeki güzel çiçeklerden var, ama sanki biraz daha güzelleşse hiç fena olmayacak. 1 haftalık tatil planımız var, onun ardından epey bir iş bekliyor bizi bahçede.
Ördeklere ekmek doğruyor, arada da kendi yiyor. : ) Ördekler de saat kurmuş gibi sabah biz işe gelmeden başlıyorlar vak vak vakk.. Evin karşısında bakkal var, yenge, bayat ekmekleri veriyor her sabah. Meğer onu görünce başlıyorlarmış. Alışmışlar sanırım.
Hafta sonu amcasına gittik, yine doyasıya bir gün geçirdi. Tavuklar, hindiler, kazlar, bıldırcın.. Ne ararsanız var. Yumurta topladı, yem verdi, odun kesti(!), evin önünde araba yıkadılar kuzeniyle, top oynadı, el arabasına bindi. Akşam da yattığı yeri bilemedi tabii, o yorgunluktan sonra. Yalnız Cumartesi değil de Pazar günü amcacık diye söylenmeye başlıyor. Günleri takip ediyor paşa, iki gün evdeyiz ordan biliyor sanırım. Pazarları gidiyor amcasına.
Babacık ile başlayan "cık" hikayesi herseyin sonuna eklenen "cık"larla devam ediyor. Bana kafası eserse Nurcan diyor, çoğu zaman annecik, babasına bu günlerde "Aliş" demeye başladı ki, benim çok hoşuma gidiyor, bana adımla hitap ederken çok gülmüştü. : )) oyuncak yerine oyuncakcık, bebekcik, arkadaşcık, annanecik, dedecik, ördekcik.. o kadar tatlı ki. Günün yorgunluğu falan kalmıyor.
Evde de güzel vakit geçirsin, birlikte yeni oyunlar oynayalım diye anne bloglarını gezerken daha önce not almıştım aslında, mandal oyununu gördüm. Denedik dün akşam, epey oyalandı onlarla. Zaten mandalları seven bir çocuk, ipe takıp çıkartmak daha çok hoşuna gitti. Karşı tarafa geçmem gerekince ipin üstünden geçmemle oyun farklı bir boyuta geçti. O da atlamak istedi üstünden.. : ))
Canım oğlum, bir an önce iyileş artık. Eski düzenli yeme-içme-uyuma rutinini geri istiyorum.
Keyifli, bol güneşli günler diliyorum.
